رجب با همه ی بزرگی اش آمد و اینک اهل معرفت ندای «این الرجبیون؟» را با گوش جان می شنوند. اگر تا دیروزِ روز از غفلت زدگان عصر غیبت بودیم، امسال می توانیم به یاری پدرمهربانمان بیدار شویم و چونان او روزها را روزه بگیریم، و شبها را به عبادت مشغول شویم... باشد که به برکت این شبیه سازی، روزه های ما هم قبول گردد و لختی بیش تر به خدا نزدیک شویم، حال این شما و این ماه رجب، لطفاً هر عددی را که دوست دارید انتخاب کنید!
سر مقاله ی ششمین شماره از مجله ی علمی- تخصصی« دانش نامه ی علوم قرآن و حدیث»
برای جلوگیری از انحراف در هر مکتبی پایه هایی تعریف می شود که بقای دین به آن وابسته است. این پایه ها به مثابه ی ستون فقرات، پیکره ی جامعه را از هر گزندی مصون می دارد.
اگر از اندیشمندان حیات بشری این پرسش را مطرح کنیم که قوام دین خداوند به چیست، هر کسی از ظن خود به این پرسش پاسخ خواهد داد و به یقین افراط و تفریط هایی در سخن آنان به چشم می خورد.
دین ما به عنوان کاملترین آیین، صاحبانی دلسوز دارد که قوام دین را بر چهار اصل بنیادین تعریف کرده اند.
زینب (سلام الله علیها)، بانوی صبر و اسوۀ استقامت!
برای او ارزشی فزون‌تر از این نیست که زینت پدر است و یاور امامان زمانة خویش.
به هنگام خطابه از آیات قرآن در جهت افشای حکومت ظلم بهره می‌جوید تا مردمان را یادآور کند که معارف وحیانی در این خاندان نهاده شده است.
«ثُمَّ كانَ عاقِبَه الّذيَ اَساؤُ السُّوي اَنْ كَذَّبْوا بِاياتِ اللهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهزِؤُنَ»
به گاهِ دشوارترین لحظات زندگی جام صبر نوشیده و جز زیبایی چیزی نمی‌بیند!
«مارأیت الاجمیلاً»
همین بینش و آگاهی اوست که مورد تأیید امام سجاد (علیه السّلام) قرار می‌گیرد که:
اى مردم، ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما رو کرده است، ماهى که نزد خدا از تمام ماه‌ها برتر است و روزهایش بهترین روزها و شب‌هایش بهترین شبها و ساعاتش بهترین ساعات است و آن ماهى است که در آن ماه به مهمانى خدا دعوت شده‌اید و در آن از اهل کرامت خدا گشته‌اید.
نَفَس‌هایتان در این ماه تسبیح و خوابتان در آن عبادت است و اعمالتان در آن مقبول است و دعایتان مستجاب، پس با نیت‌هاى صادق و قلب‌هاى پاک از خدا بخواهید که شما را به روزه گرفتن و تلاوت آیات قرآن موفّق نماید، زیرا بدبخت کسى است که در این ماه عظیم از غفران خداوند محروم ماند.
سر مقاله ی چهارمین شماره از مجله ی علمی- تخصصی «دانش نامه ی علوم قرآن و حدیث»
از باب علم نبی(صلی الله علیه وآله) ، امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) منقول است که فرمود: «العلمُ سلطانٌ مَن وَجَده صال و مَن لَم یَجده صیل عَلیه» (ابن ابی الحدید، ج ۲۰، ص ۳۱۹). اما این کدام علم است که منجر به اقتدار انسان در زندگی است؟ و زیر بنای نقشۀ علمی هر فرد، شامل چه مشخصاتی است؟
سر مقاله سومین شماره از مجله ی علمی- تخصصی«دانش نامه ی علوم قرآن و حدیث»
پیرامون اهمیّت علم آموزی بسیار سخن گفته شده است، امّا گاهی از برخی بزرگان جملاتی شنیده می شود که به سبب شرایط عمومی جامعۀ علمی، خسته از تلاش در این مسیر هستند!
تردیدی نیست که علم منهای اخلاق و عملکرد صواب ما را به اوج سعادتمندی نمی رساند ولی نباید شرایط نامطلوب، ما را سست کند و از حرکت صحیح باز دارد که هیچ حرکتی نیست مگر این که ما نیازمند علم و معرفت هستیم:
سر مقاله ی دوّمین شماره از مجله ی علمی- تخصصی« دانش نامه ی علوم قرآن و حدیث»
رفتار خردمندانه در زندگی این طور حکم می‌‌‌‌کند که بیاموزیم و یا آموزش دهیم و صد البتّه خوشا به حال آنان که تا پایان حیات در هر دو نقش می‌‌‌‌کوشند.
در گفتمان دینی، هر حرکت ما باید«معنا دار» باشد از این رو صاحبان اندیشه در این تفکرند که پیوسته به این پرسش‌‌ها پاسخ دهند: که چرا می‌‌‌‌خوانیم و چرا یاد می‌‌‌‌د‌‌هیم؟ آیا عنوان‌‌های علمی ما را سرخوش می‌‌‌‌کند؟! آیا به دنبال دنیای فانی هستیم؟! و یا ...
